Decydujący wpływ na dźwięk ma
jakość i rodzaj użytych materiałów,
dokładność i technologia wykonania. Przetwornik elektromagnetyczny to
magnez z nawiniętą na nim cewką z miedzianego drutu. Drgająca, metalowa
struna w polu magnetycznym magnezu przecina linie sił tego pola. Dzięki
temu w cewce indukuje się prąd elektryczny.
Od wielkości natężenia pola
magnetycznego magnezu, średnicy drutu nawojowego i liczby zwojów cewki,
odległości strun od przetwornika zależy poziom napięcia wyjściowego
tzn. wyższe napięcie głośniejszy i czytelniejszy dźwięk.
Cewka wąska i
wysoka uwypukla wyższe częstotliwości (Single-Coil).
Cewka szeroka i
niska niższe częstotliwości (humbucker).
Wadą przetworników Single-Coil
jest podatność na zakłócenia.
Single-Coil w połączeniu z korpusem
jesionowym lub klonowym daje dźwięk szklisty, ostry, selektywny.
Humbucker
jest odporniejszy na zakłócenia. W połączeniu z
korpusem
mahoniowym, daje
mocne, pełne, ciepłe i długo
wybrzmiewający dźwięk.
Produkowane są 2 rodzaje przetworników. Pasywne i aktywne. Przetworniki
aktywne są zasilane baterią. Mają większy sygnał wyjściowy od
przetworników pasywnych (niezasilanych), dynamiczniejsze i
czytelniejsze brzmnienie.
Przetworniki
gitary basowej są tak skonstruowane by przenosiły niskie
częstotliwości.
Te dwie kostki to przetwornik P-Bass o
parametrach podobnych do Humbuckera.
Umieszcza się go w pozycji środkowej.
To basowy Single
coil. Najczęściej umieszczany przy mostku.